стихи на польском

Ответ от Варвара[гуру]
Na wzgórzach Gruzji leży nocna mgła, U moich stóp Aragawa szumi pienna. Smutno i lekko mi. Tęsknota ma Świetlana jest i ciebie jednej pełna. Ciebie jedynej! Smutkiem moich snów Już cię nie dręczę dłużej i nie trwożę, I serce płonie, serce kocha znów, Nie kochać bowiem - już nie może. _______________________ Cóż tobie imię moje powie? Umrze jak smutny poszum fali, Co plunie w brzeg i zmilknie w dali, jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie, Skreślone w twoim imionniku, Zostawi martwy ląd, podobny Do hieroglifów płyt nagrobnych W niezrozumiałym języku. Cóż po nim? Pamięć jego zgłuszy Wir wzruszeń nowych i burzliwych I już nie wskrzesi w twojej duszy Uczuć niewinnych, wspomnień tkliwych. Lecz gdy ci będzie smutno - wspomnij, Wymów je szeptem jak niczyje I powiedz: ktoś pamięta o mnie, Jest w świecie serce, w którym żyję. ______________________________ Ostatni raz twą postać miłą Ważę się myślą tulić dziś I wskrzeszać sny serdeczną siłą, Żałością tkliwą i wstydliwą O twej miłości budzić myśl. Mijają lata - i, niestety, Zmieniają świat, zmieniają nas! W mogilnym mroku, w głębi Lety Widzi cię dzisiaj wzrok poety, Lecz i poeta tobie zgasł. Więc mego serca pożegnanie Przyjmij, daleka! Czoło skłoń, Jak żona, gdy się wdową stanie, Jak wierny druh, co przed wygnaniem Bez słowa ściska bratnią dłoń.